هر وقت احساس می کنم که کاری را انجام می دهم که مخالف با عقاید و ارزشهایم هست این جمله در گوشم زنگ می زند .هر وقت احساس می کنم کسی مجبورم می کند تا کاری را   که دوست ندارم انجام دهم به خودم تلنگر می زنم ;چرا که من به این باور رسیده ام که تا خودم نخواهم دیگران نمی توانند قالبم را عوض کنند ومن خوب می فهمم که تنها ان که اراده کند مجبور شود مجبور میشود.

  داستان من و محکوم کردن همجنسانم هم از همین جا ریشه می گیرد. نمی خواهم بگویم که همه مشکلات زنان بدست خودشان ایجاد شده است اما بیراه هم نیست اگر  بگویم پذیرش بی قید و شرط و افراطی شرایط سخت از جانب زنان تشدید کننده این باور شده است که زنان جنس دوم هستند.اگر می گویم بسیاری از زنان خود دوست دارند که مطیع باشند به دلیل ان است که هر روز با نمونه های بسیاری از انها در محیط کار دانشگاه,کوچه , تاکسی و...در ارتباطم .زنانی که بدون اجازه همسرانشان اب هم نمی خورندو اگر ببینند یکی از همجنسانشان به شکل دیگری برخورد می کند اورا خارج از معیار میبینند(انورمال).انهایکه بدون اجازه همسرانشان نمی توانند تصمیمی بگیرند و حتی ارائه نظری کنند...خوب حتی اگر بپذیریم که در بوجود امدن این مساله عوامل محیطی ,احتماعی و فرهنگی نیز دخیل بوده است باز این توجیهی بر رفتار پایین دستی زنان در مقابل همسرانشان نیست اگر چند هدف من از نوشتن این متن این نیست که زنان را به بی حرمتی در مقابل همسرانشان وادارم  ولی چه خوب میشد اگر زنان می دانستند چه جایگاهی دارند و با حق و حقوق واقعی خود بیشتر اشنامیشدند .اگرچند بعضی وقتها فکر میکنم در جامعه ما شاید بهتر است زنان این گونه رفتار کنند تا به قول دوست عزیزم سارا ((نسل مان باقی بماند)).بگذریم نمی دانم چرا نمی توانم بپذیرم که زنان در بوجود اوردن شرایط بدشان خود بی تقصیرند اگر چند بازهم نمی توانم همه تقصیر ها را به گردن خودمان بیندازم چرا که خیلی مسایل و برخورد ها هم هست که از کنترل ما خارج است ولی یک نکته هنوز باقی است .بالاخره این مردان توسط همین زنها تربیت شده اند اگر مادری اندیشه های مثبت را به فرزندانش(پسر و دختر)انتقال دهد شاید هیچگاه شاهد برخوردهای ناخوشایند و طلم و اجحاف بر زنان نباشیم...شاید وشاید وهزاران شاید دیگر...

امروز وقتی چند وبلاگ را خواندم حس و حال نوشتن را ازدست دادم .چه شده هر جا که میروم یا خسته ا ند یا کسل شده اند یا بی حوصله اند و....گویا یک بیماری مسری بین تمام وبلاگ نویسان در حال شیوع است .همه افسرده غمگین نا امید ویا ...

چقدر کارهای عقب مانده دارم کاش من دو تا بودم و یا کاش هر روز دو تا بود...