مدتی است که دلم میخواهد در مورد یک موضوع بنویسم البته بیشتر دنبال یک پاسخ قانع کننده هستم تا نوشن  مطلبی که ذهنم را درگیر کرده .ساده بگویم چندوقتی است که گویا یک مجموعه طنز (شما زیاد جدی نگیرید!)از شبکه سوم سیمای ایران پخش میشود با نام (شب های برره) خوب اینکه طنز برای انبساط روح لازم است و طنز باید یک پیام اجتماعی سیاسی یا فرهنگی داشته باشد و...را همین جا داشته باشید .از این جا به بعد باید به این نکته اشاره کنم که در این مجموعه بازیگران به یک زبان جدید صحبت میکنند که در واقع یک ملغمه ای  است از لری و ترکی و...و نکته شاخص این زبان هم این است که به جای به کاربردن افعالی چون (نشان دادن  ابراز کردن انجام دادن و...) با تاکید بسیاری  ازاین فعل استفاده میشود که نمیدانم از چه و کجا ریشه گرفته( در و کردن)که ( و ) را با علامت فتحه باید بخوانید.خوب حالا مشکل کجاست؟

من به شخصه اعتقاد دارم که در جامعه امروزی ما مردم نیاز بسیاری به برنامه های مفرح و طنز دارند ولی این برنامه ها و مجموعه ها باید یک پیام و هدفی را در بر داشته باشندو درضمن در شرایط کنونی که شعار همه فرهنگ سازی است(!) لازم است که از طریق همین مجموعه ها این پروسه فرهنگ سازی طی شود .

اما از پس از نمایش این مجموعه مثلا طنز در کوچه و خیابان و دانشگاه هر کسی را که ببینی ( با استثناها کاری ندارم) به زبان نامعلوم برره ای صحبت میکندو ادا واصول بازیگران این مجموعه را در میاورد.

البته باقی قضایا هم بماند که درا ین محموعه  اسامی اصیل ایرانی هم به سخره گرفته شده است و زنان هم مثل باقی محموعه های که تا به حال پخش شده در نقش  موجوداتی هستند  ساده لوح و یا بهتر بگویم احمق! از این ها هم که بگذریم شایداین مجموعه به سبب نحوه بازی بازیگرانش مخاطب را جذب کند و ادمی رابخنداند(!)   ولی دقیق که نگاه میکنم میبینم هدف مشحصی را دنبال نمیکند جز رواج دادن فرهنگ و زبانی که معلوم نیست از کجا امده است و بهتر است بگویم همان اسم برره تنها معرف ان است...دوستی میگفت از بس از این مجموعه ها به خورمان داده اند سطح توقعاتمان پایین امده وحس و حال اعتراض کردن را هم از دست داده ایم...چه باید گفت جز اینکه حالا این است داستان ما: داستانی تحت عنوان شب های برره !

    سرش را انداخت پایین و بعد ارام رویش را بر گرداند.صدایش میلرزیدو میشد به اسانی حس کرد که یک بغض راه گلویش را گرفته است .دلتنگ بود یا نبود هیچ کدام اینها در ان لحظه مهم نبود .حتی مهم نبود که در ان لحظه ناگهان همه چیز یک جور دیگری شده بود.پر از تردیدو درگیر اضطراب . شاید این ها  هم  نبود. دلش یک لحظه رهایی میخواست و این همه دغدغه ی  تمام زندگیش بود .سرش را که بالا اورد اسمان را دید که ابری بود و خورشیدی که تلاش می کردخودش را نشان دهد.بغضش ترکید و به تمام روزهایی فکر کرد که ازادی را تلقین کرده بود...بعد چشمهایش را بازکرد . رنگین کمانی ان بالا خودنمایی میکرد نور راه خود را پیدا کرده بود.