شاید هنوز هم

در پشت چشم های له شده  در عمق انجماد

یک چیز نیم زنده مغشوش

بر جای مانده بود

که در تلاش بی رمقش می خواست

ایمان بیاوردبه پاکی اواز  اب ها

شاید ولی چه خالی بی پایانی

خورشید مرده بود

و هیچ کس نمی دانست

نام ان کبوتر غمگین که زدلها گریخته است

ایمان بود!

فروغ فرخزاد

ایمان:این روزها خیلی ها ادعای داشتنش را دارند(وه چه خیال باطلی) و نداشتنش فیکور و ژست روشنفکری عده دیگری شده است.نمیدانم چه شده که هر کسی که سه چهار تا کتاب از نبچه ,میلان کوندرا,ژاک دریداو... می خواند یک شبه می شود روشنفکر(بخوانید فووووووووق پست مدرن)و از ان جا که این از شرایط اولیه روشنفکرشدن (البته از نوع روشنفکر نماییش) است که همه ارزش ها و اندیشه های گذشتگانت را به باد تمسخر بگیری و منکر همه ان ها بشوی ,در کوتاه ترین زمان ممکن به این نتیجه می رسد که نه خیر :انسان معیار همه چیز است!!!و همه گذشتگان و تمام اندیشه ها و سنتشان پوچ بوده و باطل و تنها کسی که درست می اندیشد همان روشنفکری است که تنها با خواندن کتاب چنین گفت زرتشت نیچه از این رو به اون روشده است.هر چند مشکل از نیچه و میلان کوندرا و نویسندگان دیگر از این دست نیست چرا که انها خود نیز هر یک به طریق خود در جستجوی معنا و حقیقت بوده اند بلکه مساله چیز دیگری است مشکل از ماست که بدون تحلیل و اندیشه می خوانیم و الگو ساز ی می کنیم بی ان که بدانیم خود واقعی مان به چه چیز اعتقاد داشته است.همه کارهایمان شده فیکور و کلاس!یک روز مطابق مد روز فیکور مثلا صادق هدایتی می زنیم و چند روز بعد می شویم کس دیگری و همینطور مطابق مد روز ژست های روشنفکریمان را تغییر می دهیم و مدام می گوییم که مدرن شده ایم.بی ان که بدانیم چه نصیبمان شده از این اشفته بازار.

به هر صورت از فیکورهای این دوره هم ((بی ایمانی )) است .هر کسی (بی توجه به استثنا ها)را که می بینی خوب حرف می زند و نو می اندیشد(در ظاهر البته)صریحا میگوید به این مفاهیم غیر مدرن اعتقادی ندارد و در واقع ایمان از نظر ایشان ابزاردست ادمیان عامی است بعضی هایشان هم که دم از سکولار بودن می زنند حتی نمیداند ((سکولار ))یعنی چه؟

البته باید بگویم که منظور من از ایمان داشتن دینداری و دین باوری نیست .ایمانی که من از ان حرف می زنم یک احساس  عمیق فرا زمینی است که به انسان ارامش غریبی می دهد .اورا به کمال می رساند و بعد روحانی ادمی را ارتقا می بخشد احساسی که این روزها در زرق و برق های مادی گم شده است.اگر حساب ایمان داشتن را از دینداری جدا کنیم مطمئن باشید که تعداد دیندارها بسیار بیشتر از ایمان دارها خواهد بود.همین است که باید بگویم ایمان این روزها فقط اسم خیلی قشنگی است!

پینوشت:با عرض پوزش از همه خوانندگان من قصد توهین به هیچ نویسنده ای را نداشتم نه نیچه(خالق ابر انسان جاودانه) و نه کوندرا و نه بقیه نویسندگان. ..چه بسا که شخصا هم از خوانندگان همین نویسندگان باشم .فقط می خواستم بگویم که ما سرسری خوانانی بیش نیستیم و چقدر این بزرگان از سرسری خوانان بیزارند!