برای سخن گفتن با همه باید از چیزهایی سخن گفت که مال همه است:لذت ,خورشید,احتیاج,مبارزه با مرگ و... .
اندره موروا
هیچ وقت همه را نمیتوانی پیدا کنی !همه یعنی چند نفر ؟همه فقط مقیاس من و تو هستند برای ساکت کردن اشوب های درونمان!...بعضی وقتها هم همین همه توجیه مضحکی برای اشتباهات مامی شوند مثلا:همه میگن اینطوری بهتره! ...
ایا واقعا نیازی هست که با همه سخن گفت؟این همه یعنی چند نفر؟!
پی نوشت :این روزها خیلی به همه توجه می کنم که چقدر مضحکانه در زندگی هایمان وارد می شوند و ما نمی فهمیم! چه راحت و چه بی صدا و ما فقط لبخند میزنیم.
:جستجو