اه تو می دانی
می دانی که مرا
سر باز گفتن کدامین سخن است
از کدامین درد.(شاملو)
وقتی نمی خواهی بنویسی یعنی خودت را مجبور می کنی که ان چه را که دوست داری کنار بگذاری .وقتی خودت را مجبور می کنی که ننویسی مثل ادمی می شوی که قلبش را گرفته اند و فشار می دهندان وقت انقدر خون چکه چکه می ریزد که دلت می خواهد فریاد بزنی و بگویی بس است دیگر, بس است !حالا من شده ام همان ادمی که با خودم قرار گذاشته بودم ننویسم اما در واقع درگیری های تحصیلی تنها یک بهانه بود که خودم را هم توجیه نمی کرد.شاید در ناخواداگاهم این اندیشه جا گرفته بود که با نوشتن اری تنها با نوشتن کاری از پیش نمی بری وحداقل حتی خودت را هم ارام نمی کنی!
این روزهاوبلاگ خوانی را کنار گذاشته ام .از سطحی نگری های اطرافم از تحلیل های ناشیانه دور و برم و راحت تر بگویم از زوالی که به اجبار تحمیل مان شده است, زوال در اندیشه هاو ابتذالی در نوشته ها که گویا تن هیچ کسی را نمی لرزاند وهمه اینها بیشترین نمودشان در این وبلاگهای مفلوک به چشم می خورد,خسته شده ام .خسته شدن شاید کلام مناسبی نباشدبهتر است بگویم که رنج می کشم .رنج می کشم که چگونه شد که ما به این اضمحلال تن دادیم.این وبلاگ ها با همه نویسندگان سرشناس , ناشناس و گمنامشان همگی فریاد در حنجره خشکیده ایی هستندکه سرا غاز یک بحران را هشدار می دهندبا این تفاوت که هر کس با شیوه خودش عصیان می کند!
..........................
هفته ای که در ان هستیم هفته پژوهش است اگر نمی دانستید حالا بدانید .در همه دانشگاهها و مراکز علمی کشور هم همایش ها و سمینارهای بی شماری بر گزار می شود که در بیشتر انها به جایگاه علمی ایران در جهان و نقش ایران در تولید علم در مقیاس حهان تو جه می شود.ایران از نظر علمی (در تمام رشته ها به طور متوسط)از میان ??? کشور جهان در مرتبه ??قرار دارد و در رشته شیمی این مرتبه در سالهای اخیر کمی بهبود یافته و به مقام ?? ارتقا یافته است.اما متاسفانه ایران تاکنون فقط در?.?? تولید علم در جهان نقش داشته است, که این امار هم یک امار کمی است شما فکرش را بکنید که به صورت کیفی ما در کجای جهان ایستاده ایم و چه حرفی برای گفتن داریم!
.......................................
این روزها در شهر من باران می باردو من چقدر باران را دوست دارم.باران را انقدر دوست دارم که دلم می خواهد زیر نزول بی ریایش ارام ارام قدم بزنم و انقدر خیس شوم که هیچ گاه حسرت اب بر دلم نماند.باران را انقدر دوست دارم که دلم می خواهد قطره قطره اش را برای روزهای گرم تابستانم ذخیر ه کنم .باران را به خاطر زلالیش دوست دارم .هر وقت که باران میبارد می نشینم کنار پنچره و به همهمه پر شور قطرات باران گوش می دهم اری به ترانه باران ,ولی گویا قرار است این قطرات انقدر بیایند بنشینند روی زمین که سیلی بیاید .و سیل هم هیچ گاه مهربان و بی ریا نبوده است. چه سرنوشت غریبی دارند این قطرات باران!
...................................................
وقتی داشتم این متن را می نوشتم یک فال حافظ هم گرفتم ببینید حافظ چه گفته:
دوش با من گفت پنهان کاردانی تیز هوش
وز شما پنهان نشاید کرد سر می فروش
گفت اسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می گیرد جهان بر مردمان سختکوش
...
فکر کنم دیگه لازم نیست بقیه اش روبنویسم این هم حافظ که خوب جواب ما رو داد!
...........................................................
تا بعد بدرود
:جستجو