حتما شما سریالهایی را که این روزها از شبکه های ? و ? ایران پخش می شود را دیده اید اگر هم ندیده اید, زیاد غصه نخورید که چیز ی را از دست نداده اید.اما خوب است فقط ? دقیقه از این سریالها را ببینید تا متوجه شوید که ما هنوز اندر خم یک کوچه مانده ایم .بعد هم می نشینیم و می گوییم چرا پیشرفت نمی کنیم چرا اینطوری هستیم چرا اونطوری هستیم....

سریالهایی که یا هیچ حرفی برای گفتن ندارند و فقط می خواهند با چند حرکت فیزیکی , چماق بدست گرفتن وناسزا گفتن مخاطب را وادار به خندیدن کنند .یا اگر هم حرفی برای گفتن دارند انقدر افراط می کنند که بیننده فراموش می کند هدف اصلی سریال چه بوده! مثلا سریال کمکم کن که از شبکه دو سیما پخش می شود از ان دسته سریالهایی است که می خواهد مفاهیم عمیقی را با اب و رنگ های امروزی به بیننده انتقال دهد ان هم از زبان کسانی که خود در کار خودشان مانده اند.نشان دادن شعله های اتش جهنم ,عذاب های سخت الهی نسبت به انسانهایی که حق الناس را ضایع کرده اند و صحبت کردن و ارتباط برقرار کردن با ارواح انقدر در این سریال به شکل تصنعی و خام به تصویر کشیده شده است که نه تنها تاثیر مثبتی بر روی بینده نمی گذاردبلکه این مفاهیم را در ذهن مخاطب کم ارزش و سبک و به عبارت دیگر به نحو مبتذلی نمایشی نمایان می کند. از ان جا که مشخصه همه فیلم های فارسی حضور عشق های لحظه ای برای جلب بیننده بیشتر است ,در این سریال هم چند جوان دم بخت گنجانده اند تا بیننده را به فکر وادارند که اخر کی با کی ازدواج می کند!

سریال خانه به دو ش هم از ان سریالهای بی محتوایی است که حضورشان در سیمای جمهوری اسلامی امری است کاملا عادی که فقط هدفش خنداندن است به هر طریقی ونوع نگاه به زن در این سریال انقدر ابزاری است که او را عروسکی فر ض کرده اند که در خانه نشسته است تا خواستگاری بیاید واورا ببرد تا سر و سامانی بگیرد! استفاده از کلمات ناشایست و چماق بدست گرفتن ها ی حمید لولایی شاید بارزترین مشخصه بی محتوا بودن این سریال است.

اما فقط کافی است ساعت ? بعد از ظهر در شهر بگردی و بپرسی چند در صد مردم این سریالها را می بینند .به جرات می توان گفت که تعداد انگشت شماری را می یابید که این سریال ها را نمی بینند!

نتیجه :ما خودمان نمی خواهیم پیشرفت کنیم , فرهنگ سازی هم یک ادعای صرف است که تا ابد دهر با این سبک وروش ممکن نخواهد شد.وقتی مخاطبان سریالها و فیلم های اب دوغ خیاری روز به روز بیشتر می شود حرفی نمی توان زد جز این که سکوت کرد و جزیی از یک کل شد!