سلام . ضمن آرزوي توفيق در راه كسب علم و تحصيل و تشكر از كامنتهاي محبت آميزت فعلا اللحساب بعد از دو بار خواندن داستان زيبايت اين را از من بپذير .....نمي دانم چرا با خواندن آن فلاشبكي از نمايشنامه «قلندرخونه» ساخته همشهري گراميمان استاد ايرج صغيري در برابر ديدگانم ظاهر ساخت.....شايد وجه تشابه نوعي هنرمندي در نشان دادن فقر به صورت گرسنگي در آن برجسته مي نمود!! يادم به آن صحنه اي افتاد كه فردي از سينه زنها فرياد مي زد « گشنمه ، گشنمه ، مو از ديرو تا امرو چي نخوردم ، دلم درد ميكنه ....از گشنين ....مو گشنمن » اما صدايش در غريو سينه و نوحه و سنج و دمام گم ميشد .....آه كه داستانت مرا به چندين... هشت سال پيش تر و جوان تر پرتاب كرد ...