سرنوشت ساز ترين لحظه زندگي به اعتقاد من زماني است كه ان كه مدعي است حقيقت را مي بيند ناگهان به حقيقت مطلق شك كند درست در همين لحظه هاست كه ادمي بزرگ مي شود ،رشد مي كند و به بلوغ مي رسد .
اما فرود حكايت ديگري است پر از التهاب و دلهره و مرا به ياد خالقم مي اندازد .دوستش دارم ايا؟نميدانم احساس مبهمي است.
مگر قرار نيست كه درسرنوشت سازترين لحظهُ زندگي ناگهان به حقيقت مطلق ( اگر هم چنين چيزي وجود داشته باشد )شك كنيم ؟
