سلام مريم جان

بله مي شه با يه دوست، يه همدل، يه زمان مشترك رو سپري كرد

براي ديدار، براي تقسيم آرامش، براي با هم بودن

براي اشتراك در لحظات !!!

لحظاتي كه مي شه به خاطره تبديل بشن يه خاطره فراموش نشدني

گاهي مي شه با وجود فاصله مكاني در لحظات شريك شد

وقتي به ياد يه دوست مي افتي

وقتي آرزوي ديدارش رو مي كني،

و در دعاهات شريكش مي كني

موفقيتش رو، آرزوي و دلشاديش رو از خدا مي خواي

آره ! در حجم پر زندگي يه لحظه خالي براي ديدار پيدا مي شه

اما ما اونقدر اين لحظات رو بدون اينكه ضرورتي داشته باشه پر كرديم كه لحظات ديدار رو از دست مي ديم

بر عكس لحظات خالي هست لحظاتي كه منتظرن در كنار دوست پر بشن !!!

(( پيدا كردن دوست آسونه ولي نگهداشتنش سخته ))

بعضي آدمها ترجيح مي دن با خودشون خلوت كنن بدون اين كه دوستي رو دعوت كنن

گاهي آدمها اصلا دوستي ندارن كه بخوان باشون خلوت كنن

و بعضي هم اصلا نمي خوان دوست پيدا كنن

در هر صورت دوست داشتن يكي از وظايف آدمي هست !!!

در آخر به قول حافظ :

خلوت گزيده را به تماشا چه حاجت است
چون کوي دوست هست به صحرا چه حاجت است