به به زيبا وتحسين برانگيز بود. ممنون از ريويو وتشكر ازشما كه آورديد ما هم خوانديم.

زنده وشاد باشيد!

سلام

ما انسانها اگر ميدانستيم كه در مسير زندگي زمين خوردنهاي زياد است و بلند شدنهاي زياد تنها به اين فكر مي كرديم كه ابتداي حركت مهم نيست بل از آن مهمتر پايان آن هستش گرچه نفر آخر باشيم و اين ياس و نا اميدي است كه كارهاي ما را بي ثمر ميگذارد

دست بي بي دو عالم همراهتون

سلام . اراده . توان . تصميم . عشق . زندگي . اگزيستانسياليسم .

فكر كنم كه Mohammed Tlili ben Abdallah از تونس طلا برد... مشخصات او اينجاست: http://en.wikipedia.org/wiki/Mohammed_Gammoudi

عكس John Stephen Akhwari هم اينجاست .. با پاي باندپبچي شده:

http://www.olympic.org/uk/passion/humanity/akhwari_uk.asp

http://www.olympic.org/common/images/passion/museum/humanity/akhwari.jpg

عدالت را به چرتکه محاسبه نکنند.آن ،عرصة شطرنج رندان باشد که هزار پياده به پادشاهي نيَرزد !

سلام مريم جان ..

بله اين نوشته داستان واقعا آدم رو تحت تاثير قرار مي ده ...

من اين نوشته رو 4-5 سال پيش در وبلاگ يكي از عزيزترين دوستام خوندم .. كه الان وبلاگش رو بسته ..

موفق باشي ...

خيلي عميق بود ... مرگ هيچ گاه پايان راه من نيست ! ... آره بايد حركت كرد بايد شكست اما مسير را تا آخر رفت ... ممنون از نوشته ات دوست من

سلام مريم جان!

كافيه خودمون رو باور كنيم مگه نه !!!

حتي اگه آخرين دونده باشيم بايد به خط پايان برسيم

اميد داشته باشيم و تلاش كنيم ... نتيجه مهم نيست

نتيجه يعني موفقيت و رضايت قلبي

و داشتن اميد در هر شرايطي

خيلي زيبا بود

ممنون از حسن انتخابت