ياد آن روز که سهراب نوشت : تا شقايق هست زندگي بايد کرد! خبري از دل پر درد گل ياس نداشت. بايد اينجور نوشت: هر گلي هم باشي ... چه شقايق چه گل پيچک و ياس ... زندگي اجبارست
