سلام عزيز ...نوشته ات رو خوندم نمي دونم چي بايد بگم .......

در جاده ي زندگي روانم .
فاصله ،‌ خيال من تا حقيقت توست .
از چراغ هاي قرمز عبور مي کنم و
پشت سبزها پا بر جايم .
بي اعتنا به صداها در ازدحام گم مي شوم .
هيچ نمي بينم ، تنها به سوي تو جاري مي شوم .
از پل ايثار ، از کوير دلتنگي مي گذرم .
مي پويم و مي پويم ،
گاه روان ، گاه دوان ،‌ ليک به تو نمي رسم .
اندکي وقت بايد تا با تو در منتهاي جاده يکي شوم !