با عرض سلام و ادب

-------

باران در اين شهر ساحلي
مسافري تنهاست
كه چشم اندازش را
به ميل خويش مي آرايد
از سرعت ماشينها مي كاهد و به سرعت رهگذران مي افزايد
صف اتوبوس را از كنار خيابان به سينه كش ديوار مي كشاند
روزنامه هاي باطل را چتر مي كند
و پيش از آنكه در انتهاي خيابان به دريا بريزد
مغازه هاي ساحلي را در خلوت ترين ساعت روز از مشتريان آب كشيده مي انبارد.
من بارانهاي پيش بيني ناشده را دوست مي دارم
دويدن بچه ها
هجوم كبوتران به زير ناودوني
پاره شدن چرت كشتي هاي تنبل در بارانداز
بي تفاوتي گربه ها در گرمترين گوشه هاي پنجره
چسبندگي پيراهن هاي خيس
برجستگي تنديس وار عضلات جهان
و بازگشت رنگهاي پنهان به چهره ها
به برگها
به سنگها
به آجرها
كسي در باران نقش بازي نمي كند
حتي خودپسندترين بازيگر مي داند
مردم غافلگير شده تماشاگران خوبي نيستند . . . . .

****

من نواي دريا لبخند زمين و اشك بهشت هستم ( جبران خليل جبران )